Peter M. Kareiva, The mustard war wasn't so racy after all, Science News August 14, 1999, vol. 156, s. 103

"Nie sądzę, by kiedykolwiek istniało duże empiryczne świadectwo na rzecz jakiegokolwiek rodzaju coraz szybszego wyścigu zbrojeń (...) Moc tej idei to głównie moc metafory". Ta interesująca wypowiedź pochodzi od ewolucyjnego ekologa, Petera M. Kareivy z Państwowego Zarządu Oceanicznego i Atmosferycznego USA. Według teorii, tak się ją przedstawia w podręcznikach, organizmy i żerujące na nich drapieżniki angażują się w "ewolucyjny wyścig zbrojeń", w którym gdy atakujący atakuje, to atakowany rozwija jakąś obronę (na drodze przypadkowych mutacji) i na jakiś czas chroni się przed atakującym. Ale wtedy atakujący rozwija sposób obejścia tej obrony (na drodze przypadkowych mutacji) i sytuacja wraca do punktu wyjścia. Zakłada się, że proces ten stale się powtarza i czasami nazywa się to "dowodem na rzecz ewolucji".

Grupa Kareivy dokonała analizy DNA pochodzącego od krzewów gorczycy, które są "klasycznym przykładem" zaangażowania się w ewolucyjny wyścig zbrojeń z atakującym je grzybem. Niektóre krzewy gorczycy posiadają gen umożliwiający im opieranie się grzybowi; inne tego genu nie posiadają. Teoria przewidywałaby, że aktualnie istniejący gen jest "nowy", ponieważ wyścig zbrojeń wymaga częstych dodatków nowej technologii, gdy stara technologia jest przezwyciężona przez atakującego. Jednak analiza wykazała, że gen nie jest nowy, ale jest prawie tak stary jak gatunek, który go posiada.

Tak więc przy szczegółowym zbadaniu ten konkretny przykład okazał się głównie metaforą bez żadnego popierającego go świadectwa empirycznego. Jak profesor Phillip E. Johnson zwykł mawiać: filozofia zastępuje naukę.

Mieczysław  Pajewski

Przypisy

Źródło: Na Początku... listopad-grudzień 2001, nr 11-12A (148-149), s. 381. (Na podstawie notatki w TASC May 2000 opracował Mieczysław Pajewski)