Witamy w serwisie internetowym Polskiego Towarzystwa Kreacjonistycznego

Kr 006 Dwie twierdze

„Dwie twierdze" (Kreacjonizm 6), Duch Czasów 2005, nr 3, s. 15-17.

Kr 005 Ateizm Darwina

„Ateizm Darwina" (Kreacjonizm 5), Duch Czasów 2005, nr 2, s. 16-17.

Kr 004 Bóg chrześcijan, a Bóg teistycznych ewolucjonistów

„Bóg chrześcijan, a Bóg teistycznych ewolucjonistów" (Kreacjonizm 4), Duch Czasów 2005 nr 1 s. 18-19.

Kr 003 Ewolucja biologów, a ewolucja teistycznych ewolucjonistów

„Ewolucja biologów, a ewolucja teistycznych ewolucjonistów" (Kreacjonizm 3), Duch Czasów 2004, nr 4, s. 15-16.

Kr 002 Starożytne i religijne pochodzenie ewolucjonizmu i kreacjonizmu

„Starożytne i religijne pochodzenie ewolucjonizmu" (Kreacjonizm 2), Duch Czasów 2004, nr 42-54 (433-435) [ewidentny błąd numeracji], s. 15-16.

Kr 001 Dwa podstawowe modele

„Dwa podstawowe modele" (Kreacjonizm 1), Duch Czasów 2004, nr 42-44 (433-435), s. 13-14.

Ewolucjonizm dla naiwnych

Organizmy są konserwatystami. Nie obserwujemy płynych ewolucyjnych przejść pomiędzy taksonami, zmiany adaptacyjne w obrębie gatunków są ograniczone i zachodzą – jak na ewolucyjny rozkład jazdy – bardzo szybko, a i one zorganizowane są zawsze wokół podstawowego morfologicznego wzorca organizmu. Przykładowo wyhodowano wiele ras i odmian psów, ale wszystkie one wyraźnie różnią się od ras kotów. Empiryczne świadectwo jednoznacznie dowodzi, że biologiczna zmienność jest ograniczona. Darwiniści przerzucili się więc na symulacje komputerowe, które jakoby dostarczają kolejne „niezaprzeczalne” (ileż razy słyszeliśmy to już w przeszłości?) świadectwo ewolucji. Niezaprzeczalnych świadectw ewolucji nigdy nie za wiele, problem w tym, że już krótka analiza tych symulacji pokazuje, owszem, ale żenujący poziom argumentacji darwinistów.

"Makroewolucja" w działaniu

Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma - mogą westchnąć darwiniści, przytaczając przykład utraty oryginalnych struktur i funkcji jako doskonałe "dowody" makroewolucji.

Brytyjczycy wolą projekt niż Darwina

Niedawny sondaż przeprowadzony w Wielkiej Brytanii ukazuje zaskakujący poziom sceptycyzmu wobec darwinowskiej teorii ewolucji. Okazuje się, że 51% Brytyjczyków nie wierzy, by teoria ta wyjaśniała złożoność życia. Co więcej, większość rodaków Darwina uważa, by w pełni wyjaśnić tę złożoność, inteligentny projekt musi wejść na scenę.

Medycyna oparta na projekcie

Jak dowodzi artykuł z fachowego medycznego czasopisma, w biologii nic nie ma sensu poza projektem.

Drzewo ewolucyjne ścięte!

Panie i Panowie, to już oficjalne: wielkie uniwersalne drzewo filogenetyczne, drzewo definiujące pokrewieństwa wszystkich organizmów, idzie na podpałkę. Zwaliło się łamane sprzecznościami i niekonsekwencjami, ścięte bezwzględną piłą negatywnej argumentacji. I pomyśleć, że wmawiano nam, że jego istnienie jest dowiedzione równie dobrze, jak teoria grawitacji. Ogłoszenia tej nowiny podjął się "New Scientist".

Czego nie wiedzą geny (cz. 2)

W pierwszej części mowa była o degradowaniu statusu genów jako jedynej jednostki dziedziczności. [1] W drugiej zajmiemy się opowieścią "czego nie wiedzą geny", opowieścią snutą przez „evo-devo”.

Eksplozja kambryjska bardziej wybuchowa

Eksplozja kambryjska, lub biologiczny Big Bang, to określenie nagłego - w skali geologicznej – pojawienia się w zapisie kopalnym całej gamy nowych strukturalnych planów budowy ciała tkankowców, czyli zwierząt. Wśród ewolucjonistów istnieją dwie wzajemnie sprzeczne interpretacje tego zjawiska: jedni twierdzą, że eksplozja kambryjska to iluzja wynikła z nagłej zmiany sposobu zachowania skamielin, drudzy, że eksplozja kambryjska to realne wydarzenie w historii życia, a nie tylko artefakt kopalnego zapisu. Niedawny artykuł opublikowany w „Current Biology” wzmacnia tę drugą interpretację.

Ścinanie ewolucyjnego drzewa (cz. 2)

W pierwszej części mowa była o porównywaniu molekularnych sekwencji mających pomóc ustalić wspólnotę pochodzenia “u pnia” drzewa filogenetycznego, czyli w okolicach ostatniego uniwersalnego przodka wszystkich form żywych. Próby te – jak dotąd – skończyły się spektakularną klapą, klapą tak wyraźną, że nawet darwiniści przebąkują, że opisywanie historii życia jako rozgałęziającego się ewolucyjnego drzewa nie jest właściwym ujęciem. A jak sprawa wygląda “wyżej”, na poziomie “korony” owego filogenetycznego drzewa? Otóż nie lepiej.

Uczyć kreacjonizmu w szkołach? No problem

Dobra nowina z ojczyzny Darwina: Prawie jedna trzecia brytyjskich nauczycieli nauk przyrodniczych nie ma nic przeciwko uczeniu kreacjonizmu, jako naukowej alternatywy dla ewolucji.

Naukowe przełomy roku 2008: bez Darwina, za to z projektem

Czołowe naukowe czasopismo "Science" ogłosiło listę 10 jego zdaniem najważniejszych naukowych odkryć roku 2008. Żadne z nich nie pochodzi z zakresu biologii ewolucyjnej. Nie będziemy nad tym płakać - biologowie ewolucyjni bardziej wydają się być obecnie zainteresowani wyliczaniem prawdopodobieństwa istnienia "Boga urojonego". Drugą istotną kwestią jest, że najważniejszy - zdaniem "Science" - naukowy przełom, mianowicie hodowla "przeprogramowanych" komórek, nie tylko nie ma nic wspólnego z ewolucyjną biologią, ale oparty jest na metodologii bazującej na projekcie.

Teoria w zasadzie nieudowodniona

Zgodnie z refrenem regularnie odśpiewywanym przez darwinowskie chóry, teoria ewolucji jest "bezspornie" dowiedziona od co najmniej 100 lat. Być może pewne szczegóły wymagają ciągle doszlifowania, ale jeśli chodzi o całość dyskusji, to jest już ona dawno zakończona - darwinizm jest prawdziwy. Koniec. Kropka. Nie tylko kreacjoniści nie są jednak przekonani co do prawdziwości tego refrenu, ale niektórzy ewolucyjni biologowie najwyraźniej też, o czym świadczy przykład Eugene Koonina z amerykańskiego National Center for Biotechnology Information.

Czego nie wiedzą geny (cz. 1)

Ileż to razy nasłuchałeś się opowieści Rysia Dawkinsa i jego pomniejszych naśladowców, że tak naprawdę jesteś tylko opakowaniem dla swoich genów, które - opętane jakimś mistycznym, ewolucyjnym pędęm - o niczym innym nie marzą jak tylko o (samolubnym) przekazaniu swoich kopii kolejnym generacjom. Nawet jednak w opinii ewolucyjnych biologów ta naiwna koncepcja zaczyna się jednak chwiać, co więcej, same geny przychodzą "kryzys tożsamości", tracąc od tak dawna ustalony monopol na dziedziczność.

Dobór naturalny: rozczarowanie (cz. 2)

W pierwszej części mowa była o rozczarowujących próbach pomiaru siły działania doboru naturalnego, który w opinii wielu darwinistów jest czymś w rodzaju "siły napędowej" ewolucji. Odczarowywanie kreatywnych mocy doboru naturalnego zaczęło się już jednak dużo wcześniej, kiedy na scenę weszła teoria ewolucji neutralnej.

13. Marta Cuberbiller, Do czego służy wyrostek robaczkowy? (2008)

"Idź pod prąd" listopad 2008, nr 11 (52), s. 11.