Czy istnieje świadectwo empiryczne przemawiające przeciwko ewolucji?

Dla ewolucjonistów największy problem stanowi pochodzenie życia z materii nieożywionej. Nawet najbardziej prosty, jednokomórkowy organizm jest niewyobrażalnie złożony i składa się z dużej ilości niezwykle wyrafinowanych części. Wszystkie one wykonują ważne funkcje i są wzajemnie od siebie zależne. Prawa statystyki przekonały wszystkich, którzy zechcieli się trudzić, aby to obliczyć, że nawet jedna cząsteczka białka, która składa się z łańcucha setek dokładnie umieszczonych aminokwasów, nie mogła powstać przez przypadek. A taka cząsteczka białka jest bardzo prosta, jeśli się ją porówna z jakimikolwiek funkcjonującymi częściami komórki. Kiedy zrozumiemy, że wszystkie z tych części muszą być obecne i funkcjonujące od samego początku, to przyznamy, że powstanie życia z materii nieożywionej bez inteligentnego projektu jest rzeczą niemożliwą. I rzeczywiście, każdy żywy organizm stanowi tak mocne świadectwo projektu przez inteligentnego projektanta, że tylko umyślne ignorowanie danych (II List św. Piotra 3:5) może doprowadzić do przypisania przypadkowi mocy tworzenia tak złożonych struktur. Każdy organizm od prostych bakterii do ludzi posiada ów wspaniały kod DNA, który zawiera bibliotekę pełną dokładnych informacji, bez których życie jest niemożliwe.

Inny ogromny problem dla ewolucjonisty leży w naturze zapisu kopalnego, tj. jedynego fizycznego zapisu, jak wyglądało życie w przeszłości. Jak przyznają moi koledzy ewolucjoniści, zapis kopalny nie daje żadnej wskazówki na to, że jakiekolwiek podstawowe typy życia zmieniły się kiedykolwiek w jakiś inny podstawowy typ życia, gdyż nigdy nie odkryto form pośrednich. We współczesnym świecie i w zapisie kopalnym każdy podstawowy typ jest odmienny, chociaż wewnątrz podstawowych typów istnieje spory zakres zmienności. Chociaż gradualistyczny ewolucjonizm "darwinowski" zawsze przewidywał, że któregoś dnia zostaną odkryte formy pośrednie, to obecnie w kręgach ewolucjonistów modna jest koncepcja szybkiej ewolucji albo inaczej: przerywanej równowagi, zakładająca, że małe odizolowane części większej populacji szybko ewoluowały, nie pozostawiając żadnych skamieniałości. Ale gdzie są dowody na to, że one w ogóle ewoluowały?

Oprócz luk w zapisach kopalnych pomiędzy wszystkimi podstawowymi typami zwierzęcia, istnieją jeszcze dwie potężne luki, które należy podkreślić. Ewolucyjny dystans pomiędzy jednokomórkowymi organizmami, a rozległym szeregiem wielokomórkowych, bardzo skomplikowanych morskich bezkręgowców, wyklucza nawet szybką ewolucję. W — jak się twierdzi — mającej 600 milionów lat warstwie skalnej określonej jako kambryjska (w której po raz pierwszy pojawia się wielokomórkowe życie) znajdują są gąbki, małże, trylobity, jeże morskie, rozgwiazdy itd. itd., ale brak jest ich ewolucyjnych przodków. Ewolucjoniści nie mają nawet do zaproponowania żadnych przodków. A podobnie olbrzymia jest luka między morskimi bezkręgowcami a kręgowymi rybami.

Aby sprawa wyglądała dla ewolucjonistów jeszcze gorzej, w warstwie kambryjskiej znajdują się także skamieniałości ryb. Jeśli ewolucja jest prawdą, to przecież ryby musiały ewoluować z czegoś, tak jak z czegoś musiały ewoluować bezkręgowce. Ewolucjonizm nie może nam zaproponować żadnych przodków, ale za to świadectwo empiryczne doskonale pasuje do modelu kreacjonistycznego, gdyż kreacjonizm podkreśla, że każdy typ zwierzęcy został stworzony jako w pełni ukształtowany bez jakiegokolwiek ewolucyjnego przejścia.

Dowód na stworzenie jest tak silny, iż nielogiczne jest, aby wierzyć w cokolwiek innego. Tylko religijne oddanie się ateizmowi, bądź chęć uzyskania aprobaty ze strony tych ateistów, którzy zwą siebie uczonymi, mogła poprowadzić tą drogą. Biblia mówi, że ci, którzy zaprzeczają stworzeniu "nic nie mają na swoją obronę" (List do Rzymian 1:20).

John D. Morris

Przypisy

Źródło: Na Początku... wrzesień-październik 2000, nr 9-10 (133-134), s. 298-299. (John D. Morris, Ph.D., Is There Evidence Against Evolution?, Acts & Facts, June 1989, vol. 18, No. 6, Back to Genesis. Za zgodą Autora z jęz. ang. tłumaczyła Katarzyna Gieremek)