Earthquakes and Chemistry, Chemical and Engineering News, November 8, 1999.

W numerze Chemical and Engineering News z 8 listopada 1999 roku znajduje się interesujący artykuł zatytułowany "Earthquakes and Chemistry" (Trzęsienia ziemi a chemia). Oprócz wielu interesujących spraw kreacjoniści mogą tam znaleźć uwagi dotyczące mechanicznych aspektów Potopu Noego.

Kreacjonistyczny geolog, dr John Baumgardner z Sandia National Labs, należy do czołowych uczonych modelujących w komputerze podpowierzchniową geologię Ziemi. Zaproponował on teorię zwaną "katastroficzną tektoniką płyt", w której proponuje, że Potop podzielił płaszcz Ziemi, powodując, że "płyty", na których spoczywają kontynenty, zaczęły się poruszać. Miało to miejsce, gdy "wytrysnęły źródła wielkiej otchłani" (Rodz. 7:11, NP). Według jego propozycji płyty te osiągnęły względnie duże prędkości, porównywalne z prędkością samochodów w ruchu miejskim. Katastroficzna tektonika płyt próbuje wyjaśnić gwałtowne powstanie gór, obecne resztkowe powolne ruchy kontynentów oraz powstającą aktywność tektoniczną, jaką dzisiaj obserwujemy.

Krytycy modelu Baumgardnera, zarówno kreacjoniści, jak i antykreacjoniści, stawiali zarzut, że ten ruch kontynentów generowałby olbrzymie ilości ciepła pod nimi. Ale we wspomnianym artykule znajdujemy wzmiankę, że "dane laboratoryjne przewidują, iż płyta Pacyfiku przesuwa się na północny zachód [w uskoku San Andreas] i tarcie przy tym przesuwaniu się powinno tworzyć ciepło. Ale żadnego ciepła nie wykryto." Innymi słowy, ruchy w uskoku San Andreas, podobnie jak ruchy kontynentów w katastroficznej tektonice płyt, powinny generować ciepło, ale tego nie robią. Tak więc krytyka modelu Baumgardnera prawdopodobnie jest nieuzasadniona. W rzeczywistym świecie, w którym możemy przeprowadzać eksperymenty, ciepło, które ma stanowić taki problem dla modelu katastroficznej tektoniki płyt, nie jest odkrywane. Daje to pewną wiarygodność dla tego modelu.

Mieczysław  Pajewski

Przypisy

Źródło: Na Początku..., marzec-kwiecień 2000, nr 3-4 (127-128), s. 121-122. (Na podstawie notatki w biuletynie Triangle Association for Scientific Creationism, January 2000, opracował Mieczysław Pajewski.)