Konflikt pomiędzy teorią ewolucji a dowodami kopalnymi

Rys. G: Powstawanie typów: przewidywania darwinizmu

Rys. H: Powstawanie typów: przewidywania darwinizmu

Rys. I: Powstawanie typów: dowody kopalne

Nagłe pojawienie się w zapisie kopalnym od 50 do 100 odmiennych planów budowy ciała z bardzo małym zróżnicowaniem gatunkowym w obrębie typów, popiera wniosek, że teoria ewolucji nie może wyjaśnić pochodzenia wyższych taksonów i głównych planów budowy ciała.

„Jak to jest dobrze wiadomo, większość zachowanych w skamielinach gatunków zjawia się w zapisie kopalnym nagle”. (Tom Kemp [paleontolog, kurator zbiorów zoologicznych w Oxford University Museum], A Fresh Look at the Fossil Record, New Scientist, vol. 108, No. 1485, 5 December 1985, s. 66.)

„Większość gromad, klas, rzędów i typów pojawia się w kopalnym zapisie raczej nagle, często bez anatomicznych form pośrednich gładko łączących ewoluujące taksony z ich domniemanymi przodkami”. (Niles Eldredge [dyrektor działu bezkręgowców, American Museum of Natural History, współtwórca punktualizmu], Macro-Evolutionary Dynamics: Species, Niches, and Adaptive Peaks, McGraw-Hill Publishing Company, New York 1989, s. 22.)

„To jest wciąż kolosalny problem z nagłym różnicowaniem się wielokomórkowców. Ten fakt jest bezdyskusyjny. Ten fakt to prawdziwy fenomen”. (Niles Eldredge, cyt. za: Luther D. Sunderland, Darwin's Enigma: Fossils and Other Problems, Master Book Publishers, Santee, California, 1988, s. 45.)

„Istotnie, główną frustracją jaką powoduje kopalny zapis jest to, że nie mamy empirycznego świadectwa odnoszącego się do ewolucyjnych tendencji większości morfologicznych adaptacji”. (Stephen J. Gould and Niles Eldredge, Species Selection: Its Range and Power, naukowa korespondencja do redakcji Nature, 1988, vol. 334, s. 19.)

Rys. J: Powstawanie typów: dowody kopalne

Nagłe pojawienie się w zapisie kopalnym od 50 do 100 odmiennych planów budowy ciała z bardzo małym zróżnicowaniem gatunkowym w obrębie typów, popiera wniosek, że teoria ewolucji nie może wyjaśnić pochodzenia wyższych taksonów i głównych planów budowy ciała. W przeciwieństwie do przewidywań teorii ewolucji, liczba wyższych taksonów (phyla) gwałtownie rośnie w geologicznie krótkim czasie (5-10 mln lat) by następnie spadać. Obecnie żyje mniej typów niż po eksplozji kambryjskiej.

„Dlaczego w późniejszych okresach wielkiej ewolucyjnej aktywności kiedy powstawały niezliczone gatunki, rodzaje i rodziny nie powstał żaden nowy plan budowy ciała, żaden nowy typ?”. (Roger Lewin, Science, vol. 241, 15 July 1988, s. 291.)

„Skokowy zapis kopalny i wszystkie dowody wskazują, że ten zapis jest realny: widzimy odbicie prawdziwych wydarzeń w historii życia, a nie artefakty ubogiego kopalnego zapisu”. (Niles Eldredge and Ian Tattersall, The Myths of Human Evolution, Columbia University Press 1982, s. 59.)

„Jest rzeczą oczywistą, że eksplozywna ewolucja typów z różnorodnymi planami ciała nie może zostać wyjaśniona przez ekstrapolacje procesów i tempa ewolucji obserwowanej we współczesnych gatunkach”. (Robert L. Carroll, Towards a New Evolutionary Synthesis [Perspectives], Trends in Ecology & Evolution 2000, 15: 27-32.)

„Kiedy zaczynamy rozważać szczegóły, możemy udowodnić, że żaden gatunek się nie zmienił; nie możemy natomiast udowodnić, że ewentualne zmiany w obrębie gatunku byłyby dla niego korzystne - zaś takie założenie leży u podstaw teorii [ewolucji]”. (Charles Darwin, The Life and Letters of Charles Darwin, vol. 2, editor Francis Darwin, D. Appleton and Co., New York 1898, s. 210.)

„No dobrze, jesteśmy już około 120 lat po Darwinie i wiedza o skamieniałościach bardzo się rozszerzyła. (...) Zasługuje na ironię fakt, że mamy obecnie nawet jeszcze mniej przykładów przejść ewolucyjnych, niż mieliśmy ich w czasach Darwina”. (David M. Raup [paleontolog, kustosz Field Museum of Natural History w Chicago, które posiada około 20% wszystkich gatunków wystepujących w postaci kopalnej], Conflicts Between Darwin and Paleontology, Bulletin of the Field Museum of Natural History, vol. 50, January 1979.)

„Sam zapis kopalny nie dokumentuje stopniowych zmian - zmian prowadzących od jednej formy zwierząt lub roślin do innej zupełnie innej formy”. (Steven M. Stanley, The New Evolutionary Timetable: Fossils, Genes, and the Origin of Species, Basic Books, Inc., Publishers, New York 1981, s. 40.)

Rys. K: Teoria ewolucji kontra dowody kopalne

„Wątpliwości paleontologów co do ewolucji gradualistycznej były przez lata skrywane”. (Steven M. Stanley, The New Evolutionary Timetable: Fossils, Genes, and the Origin of Species, Basic Books, Inc. Publishers, New York 1981, s. 104.)

„Wyjątkowa rzadkość występowania form przejściowych w zapisie kopalnym stanowi cichy sekret paleontologów”. (Stephen Jay Gould [paleontolog z Harvard University, znany popularyzator ewolucjonizmu], Niewczesny pogrzeb Darwina, PIW, Warszawa 1991, s. 185.)

„Mamy tak wiele luk w ewolucyjnej historii życia, luk w takich kluczowych obszarach jak pochodzenie organizmów wielokomórkowych, pochodzenie kręgowców, nie mówiąc już o pochodzeniu większości grup bezkręgowców”. (C. McGowan, In the Beginning... A Scientist Shows Why the Creationists are Wrong, Prometheus Books 1984, s. 95.)

„Każdy paleontolog wie, że w zapisie kopalnym bardzo mało jest form przejściowych. (...) Nie wątpię że preadaptacja może czasem uratować gradualizm. Czy jednak zezwala nam ona wymyślać bajeczki o istnieniu ciągłości zawsze lub prawie zawsze?” (Stephen Jay Gould, Niewczesny pogrzeb Darwina, PIW, Warszawa 1991, s. 195.)

„Duże ewolucyjne innowacje nie są dobrze poznane. Żadna nie była obserwowana, i nie mamy pojęcia czy jakakolwiek mogła się w ten sposób rozwijać. Żadna nie jest dokumentowana w zapisie kopalnym”. (R. Wesson, Beyond Natural Selection, Massachusetts Institute of Technology Press, Cambridge, MA 1991, s. 45.)

„Darwin przewidział, że zapis kopalny powinien wykazywać umiarkowanie gładkie continuum par przodek-potomek oraz dostateczną liczbę form posrednich pomiędzy większymi grupami. Posunął się nawet do twierdzenia, iż o ile nie znajdzie się tego wszystkiego w zapisie kopalnym, to jego teoria będzie w poważnym niebezpieczeństwie. Za czasów Darwina nie znaleziono takich płynnych przejść, co on sam po części wyjaśniał niedoskonałością zapisu geologicznego, a po części brakiem badań tego zapisu. Od czasów Darwina nastąpił kolosalny rozwój wiedzy paleontologicznej i wiemy dziś o wiele więcej o zapisie kopalnym niż w jego czasach, lecz w zasadzie sytuacja niewiele się zmieniła. Faktycznie możemy mieć mniej przykładów gładkich przejść, niż mieliśmy w czasach Darwina, ponieważ niektóre z dawnych przykładów okazały się niepoprawne, gdy je bardziej szczegółowo przebadano”. (David M. Raup, The Geological and Paleontological Arguments of Creationism, w: Godfrey [ed.], Scientists Confront Creationism, W.W. Norton and Company, New York, s. 156 [147-162].)

Rys. L: Teoria ewolucji kontra dowody kopalne

„Patrząc na paleontologiczny zapis możemy stwierdzić, że wszystkie obecnie znane typy wyewoluowały około 525 milionów lat temu. Pomimo pół miliarda lat dalszego ewolucyjnego rozwoju kladów powstałych w kambrze, żaden nowy typ i żaden nowy plan budowy ciała od tego czasu nie pojawił się”. (James W. Valentine, Douglas H. Erwin, and David Jablonski, Developmental Evolution of Metazoan Bodyplans: The Fossil Evidence, Developmental Biology 173, Article No. 0033, 1996, s. 376.)

„Paleontologowie (i generalnie ewolucyjni biologowie) są znani ze swojej zdolności do wymyślania prawdopodobnych historii; jednak często zapominają oni, że prawdopodobna historia nie musi być prawdziwą historią”. (Stephen Jay Gould [Prof. of Geology and Paleontology, Harvard University], dr. David M Raup [Curator of Geology, Field Museum of Natural History, Chicago], J. John Sepkoski, Jr, [Dpt of Geological Sciences, University of Rochester, New York], Thomas J.M. Schoph [Dpt of Geophysical Sciences, University of Chicago], and Daniel S. Simberloff [Dpt of Biology, Florida State University], The shape of evolution: a comparison of real and random clades, Paleobiology 1977, vol. 3, s. 34-35.)

„Z zaledwie jednym wyjątkiem każda grupa bezkręgowców i kręgowców jest dobrze uwidoczniona w kopalnym zapisie. Przy braku dodatkowego kopalnego zapisu, większość spekulacji o wspólnym przodku kręgowców skupia się na żyjących obecnie bezczaszkowcach i osłonicach. (...) Rekonstrukcja pochodzenia dużych i zróżnicowanych grup współcześnie żyjących kręgowców opiera się przede wszystkim, jak to widzimy, na zapisie kopalnym. Niestety, zapis kopalny wczesnych kręgowców jest często niekompletny i mówi nam o wiele mniej niż chcielibyśmy wiedzieć o kolejnych ewolucyjnych trendach”. (C.P. Hickman, L.S. Roberts and A. Larson, Integrated Principles of Zoology, McGraw Hill, New York 2001, s. 499-500, 505.)

„Jest pewne, że organizmy wielokomórkowe, jak te należące do dwóch różnych królestw Fungi [grzyby] i Plantae [rośliny] pochodzą od jednokomórkowych (lub bezkomórkowych) eukariotycznych pierwotniaków. Ale ta pewność się chwieje. Większość zwierzęcych typów reprezentowanych w kopalnym zapisie pojawia się w nim nagle, w pełni uformowana w kambrze około 550 milionów lat temu. (...) Dlatego zapis kopalny w odniesieniu do powstawania i początkowego różnicowani się różnych typów zwierząt nie może nam pomóc”. (R.S.K. Barnes, P. Calow, P.J.W. Olive and D.W. Golding, The Invertebrates: A New Synthesis, Cambridge University Press, Cambridge 1993.)

„Luki pomiędzy wyższymi taksonami są duże i regularne”. (R.A. Raff and T.C. Kaufman, Embryos, Genes, and Evolution: The Developmental-Genetic Basis of Evolutionary Change, Indiana University Press 1991, s. 35.)

„Najbardziej spektakularnym wydarzeniem w ewolucji wielokomórkowców było gwałtowne powstawanie nowych struktur i planów budowy ciała dokumentowane w eksplozji kambryjskiej. Aż do 530 mln lat wstecz wielokomórkowce składały się głównie z prostych form, z których większość zachowana w kopalnym zapisie została zidentyfikowana jako parzydełkowce i gąbki. Następnie, w ciągu mniej niż 10 mln lat pojawiły się prawie wszystkie zaawansowane typy włączając w to szkarłupnie, strunowce, pierścienice, ramienionogi, mięczaki i mnóstwo stawonogów. Ekstremalna szybkość anatomicznych zmian i adaptacyjnych radiacji w czasie tego krótkiego okresu wymaga wyjaśnień, które wykraczają poza te, które proponuje się we współczesnej biologii”. (Robert L. Carroll, Towards a New Evolutionary Synthesis [Perspectives], Trends in Ecology & Evolution 2000, 15:27-32.)

Rys. M: Teoria ewolucji kontra dowody kopalne. Zbiorcze zestawienie przewidywań teorii ewolucji z dowodami kopalnymi.

„Jest to rzeczywiście bardzo dziwny stan rzeczy, jak sądzę, że paleontologowie podkreślali, iż ich zapis jest zgodny z powolną, stałą i stopniową ewolucją tam, gdzie - myślę to prywatnie - wiedzieli przez ponad sto lat, że tak nie jest”. (Niles Eldredge [dyrektor działu bezkręgowców, American Museum of Natural History, współtwórca punktualizmu], Did Darwin Get It Wrong?, Nova, 1 November 1981, s. 6.)

„Im bardziej bada się paleontologię, tym pewniejsze jest, że ewolucjonizm opiera się na samej tylko wierze; na dokładnie tym samym rodzaju wiary, jaki konieczny jest w wielkich misteriach religijnych”. Colin Patterson [paleobiolog z Brytyjskiego Muzeum Historii Naturalnej, jeden z propagatorów kladyzmu], cyt za: Luther Sunderland, Darwin's Enigma. Fossils and Others Problems, Master Book Publishers, San Diego 1984, s. 27.)

„Albo trzymasz się konwencjonalnej teorii, mimo że ta niespecjalnie pasuje do skamielin, albo skupiasz się na empirii i mówisz, że skokowe przemiany wyglądają na rozsądny model procesu ewolucyjnego - wtedy jednak musisz przyjąć zbiór raczej wątpliwych twierdzeń biologicznych”. (Niles Eldredge, Time Frames: The Rethinking of Darwinian Evolution and the Theory of Punctuated Equilibria, Simon & Schuster, New York 1985, cyt za: Phillip E. Johnson, Sąd nad Darwinem, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 1997, s. 83.)

„Kiedy Niles Eldredge i ja zaproponowaliśmy teorię punktowo naruszanej równowagi ewolucyjnej, uczyniliśmy to, by nadać stazie (w rodowodach filogenetycznych) status czegoś, o czym warto informować - bo stazę pomijano uprzednio jako brak dowodu na ewolucję, mimo, że wszyscy paleontolodzy wiedzą, jak duża jest jej względna częstość”. (Stephen Jay Gould [paleontolog z Harvard University, znany popularyzator ewolucjonizmu], Punctuated Equilibria, an Alternative to Phyletic Gradualism, w: Niles Eldredge, Time Frames..., cyt za: Phillip E. Johnson, Sąd nad Darwinem..., s. 82.)