Kreacjonizm w Polsce i na świecie

Przed Darwinem kreacjoniści dominowali wśród biologów i geologów. Później sytuacja uległa diametralnej zmianie, ale kreacjoniści nigdy nie znikli, choć stanowili i stanowią nadal margines życia naukowego. Pewne ożywienie nastąpiło w latach sześćdziesiątych naszego stulecia i od tej pory notuje się powolny, ale stały wzrost liczebny kreacjonistów. W Ameryce istnieją dziesiątki ogólnokrajowych i lokalnych organizacji kreacjonistycznych. W 1935 roku powstało tam Stowarzyszenie Religii i Nauki, a w 1938 - Towarzystwo Stworzenia i Potopu. Oba one rozpadły się kilka lat po powstaniu. Jednak w 1941 roku powstała organizacja American Scientific Affiliation, istniejąca do dzisiaj, tylko że w międzyczasie zmieniła swój charakter i obecnie grupuje także ewolucjonistów. Najpoważniejsze dziś na świecie towarzystwo ściśle kreacjonistyczne, Creation Research Society, istnieje nieprzerwanie od 1963 roku i wydaje prestiżowy kwartalnik Creation Research Society Quarterly. W Anglii istnieje jeszcze starsza organizacja kreacjonistyczna, Evolution Protest Movement, założona w 1932 roku (w 1980 roku zmieniła nazwę na Creation Science Movement). Ważną katolicką grupą kreacjonistyczną w Europie jest Cercle Scientifique et Historique (CESHE), którego członkiem jest m.in. wybitny polski kreacjonista, prof. Maciej Giertych. W każdym razie na świecie istnieje kilkaset organizacji kreacjonistycznych w kilkudziesięciu krajach, a ja (Mieczysław Pajewski) sam jestem członkiem kilku z nich (amerykańskich i brytyjskich). W Polsce od 1993 roku istnieje kilkusetosobowe Polskie Towarzystwo Kreacjonistyczne, które grupuje zarówno naukowców, jak i (stanowiące większość) osoby, które tylko się interesują problematyką kreacjonistyczną. Najwięksi polscy kreacjoniści to wspomniani już przeze mnie profesorowie Maciej Giertych, genetyk, pracownik Polskiej Akademii Nauk, i Piotr Lenartowicz, jezuita z Krakowa. Prof. Giertych nie jest jednak członkiem PTK i prowadzi w Polsce aktywność kreacjonistyczną indywidualnie.