Tania ewolucyjna wyobraźnia

Topoizomerazy to molukularne maszyny operujące na strukturze helisy DNA. Selektywna obróbka długiej nici DNA ciasno upakowanej w bardzo aktywnym wnętrzu komórki to nie lada wyzwanie. Topoizomerazy grają w tym systemie istotną rolę. Jak wyjaśniają autorzy artykułu: „Topoizomerazy to molekularni magicy niezbędni do rozwiązywania topologicznych problemów wynikających ze struktury podwójnej helisy DNA. W konsekwencji – dodają oni – ktoś mógłby naiwnie oczekiwać odnalezienia homologicznych topoizomerazów we wszystkich komórkowych organizmach pochodzących od wspólnego przodka. Jednak, jak to zaobserwowano wśród innych enzymów pracujących z DNA, tak nie jest”. [1] A zatem spodziewanie się homologii to już nie „przewidywanie ewolucji”, ale bardzo naiwne myślenie. Skoro tak, to czy koncepcja wspólnoty pochodzenia jest sfalsyfikowana? Nie tak szybko. Jak to możesz przeczytać tutaj i tutaj, ewolucjoniści mają szereg mechanizmów radzenia sobie z niewygodnymi faktami. W ewolucyjnym „scenariuszu” świadectwa nie są już dłużej potrzebne – zaczyna się czyste fantazjowanie. Autorzy puszczają wodze wyobraźni:

„Topoizomerazy mogły powstać poprzez łączenie białkowych modułów poprzednio zaangażowanych w metabolizmie RNA, takich jak białek wiążących RNA, RNA endonukleazy czy ligazy. Alternatywnie, mogły one wyewoluować z białkowych modułów, które już wcześniej pracowały z DNA, jeśli pierwszy krok ewolucji genomowego DNA zdarzył się bez udziału jakiejkolwiek aktywności topoizomerazów, to jest przed pojawieniem się genomów z długim podwójnym łańcuchem DNA. Dwa argumenty faworyzują drugią hipotezę: po pierwsze, podczas gdy polimerazy RNA i białka wiążące RNA są oczywistymi kandydatami na bycie bezpośrednimi przodkami polimeraz DNA i białek wiążących pojedynczy łańcuch DNA, ‘RNA topoizomerazy’, które mogłyby być bezpośrednimi przodkami topoizomerazów DNA są nieznane. Po wtóre, jest prawdopodobne, że genomy z podwójną helisą DNA ze złożonym mechanizmem replikacyjnym (to jest równoczesnym mechanizmem replikacji DNA) były poprzedzone przez prostsze mechanizmy, takie jak asymetryczna replikacja DNA i/lub model obracającego się koła [...]. Te proste systemy prawdopodobnie nie wymagały topoizomerazów, jak to jest w przypadku ich współczesnych odpowiedników [...]. Jeśli ten scenariusz jest poprawny topoizomerazy prawdopodobnie powstały, gdy bardziej złożone genomy (długie liniowe lub kołowe molekuły DNA) były selekcjonowane w trakcie ewolucji, wraz z bardziej złożonymi mechanizmami replikacji”.

Ktoś mógłby pomyśleć, że tego typu techniczne studium powinno przytłaczać czytelnika solidną, naukową argumentacją dowodzącą ewolucji. Tymczasem potencjalna, możliwa, sugerowana, a nawet prawdopodobna ewolucja topoizomerazów „dowodzona” jest słowami: „sugeruje” (suggest) 26 razy użyte w artykule, „możliwa” (possible) 16 razy, „mogło” (could) 14 razy i „być może” (might) 10 razy. Oto dowody ewolucji! Jednej rzeczy możesz być wszelako pewnien ponad wszelką wątpliwość: te złożone molekularne procesy nie były rozumnie zaprojektowane. O tak, tu nie ma żadnego mogło, możliwe, czy nawet być może. Naukowe artykuły rzadko bezpośrednio wspominają teorię inteligentnego projektu, ale omawiany czyni to otwarcie: „Inteligentny projektant mógłby prawdopodobnie wynaleźć tylko jedną unikatową topoizomerazę typu I i jedną unikatową typu II, tak aby ułatwić pracę przyszłym biochemikom”.

To dziwaczne stwierdzenie miało być chyba prześmiewcze, ale autorom nie za bardzo to wyszło: nie prezentują oni jakichkolwiek danych lub wyliczeń na poparcie tezy, że taki system byłby bardziej efektywny, nie wspominając o wyjaśnieniu dlaczego projektant miałby troszczyć się o ułatwianie pracy przyszłych biochemików. Co więcej, twierdzenie to pokazuje takży znaczący zwrot: zwykle darwiniści argumentują, że podobieństwa wśród żywych organizmów wykluczają inteligentny projekt. Ktoś mógły trzeźwo zauwżyć, że w takim razie różnice powinny potwierdzać projekt. Teraz okazuje się jednak, że różnice też wykluczają inteligentny projekt.

Trochę wyobraźni przeplatanej odpowienio często zapewnieniami o kreatywnej mocy ewolucji – tak naprawdę w zaczarowanym gaju darwinistów niczego więcej nie trzeba, by „dowodzić” prawdziwości teorii ewolucji. Jak to rozumiesz znaczy to, że rozumiesz czym jest w 95% darwinizm. Pozostałe 5% to zmienność w obrębie istniejących gatunków, przez ewolucjonistów nazywana mikroewolucją, zjawisko znane, opisane i wykorzystywana na długo przed Darwinem.

---------------------------------------------------

Przypisy:

1. Forterre P. and Gadelle D., (2009) Phylogenomics of DNA topoisomerases: their origin and putative roles in the emergence of modern organisms. Nucleic Acid Research, vol. 37, no. 3, s. 679-692. Podkreślenia dodane.