Aktualności

Fałszywe przewidywania ewolucjonizmu (cz. 1)

Od początku lutego w kościele pod wezwaniem Świętego Karola (Darwina) trwa uroczyste nabożeństwo dziękczynno-wielbiące jako wyraz wdzięczności za posługę życia założyciela i dziedzictwo wiary, jakie zostawił potomnym. W 1859 r. Karol Darwin zaprezentował swoją teorię ewolucji. Przez następne 150 lat nasza biologiczna wiedza rozszerzyła się w ogromnym zakresie, mamy więc olbrzymi materiał porównawczy, by zestawić to, co odkryła nauka z przewidywaniami darwinizmu. Nie jest bynajmniej szokujące stwierdzenie, że wiele przewidywań darwinizmu zostało sfalsyfikowanych, włączając w to fundamentalne dla tej teorii oczekiwania. Co więcej, nie jest specjalnie kontrowersyjne nawet dla wielu darwinistów przyznanie, że wiele ich przewidywań zostało przez nowe odkrycia sfalsyfikowanych. Mniejsza zgoda panuje w temacie jak interpretować te falsyfikacje.

Ewolucjonizm dla naiwnych

Organizmy są konserwatystami. Nie obserwujemy płynych ewolucyjnych przejść pomiędzy taksonami, zmiany adaptacyjne w obrębie gatunków są ograniczone i zachodzą – jak na ewolucyjny rozkład jazdy – bardzo szybko, a i one zorganizowane są zawsze wokół podstawowego morfologicznego wzorca organizmu. Przykładowo wyhodowano wiele ras i odmian psów, ale wszystkie one wyraźnie różnią się od ras kotów. Empiryczne świadectwo jednoznacznie dowodzi, że biologiczna zmienność jest ograniczona. Darwiniści przerzucili się więc na symulacje komputerowe, które jakoby dostarczają kolejne „niezaprzeczalne” (ileż razy słyszeliśmy to już w przeszłości?) świadectwo ewolucji. Niezaprzeczalnych świadectw ewolucji nigdy nie za wiele, problem w tym, że już krótka analiza tych symulacji pokazuje, owszem, ale żenujący poziom argumentacji darwinistów.

"Makroewolucja" w działaniu

Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma - mogą westchnąć darwiniści, przytaczając przykład utraty oryginalnych struktur i funkcji jako doskonałe "dowody" makroewolucji.

Brytyjczycy wolą projekt niż Darwina

Niedawny sondaż przeprowadzony w Wielkiej Brytanii ukazuje zaskakujący poziom sceptycyzmu wobec darwinowskiej teorii ewolucji. Okazuje się, że 51% Brytyjczyków nie wierzy, by teoria ta wyjaśniała złożoność życia. Co więcej, większość rodaków Darwina uważa, by w pełni wyjaśnić tę złożoność, inteligentny projekt musi wejść na scenę.

Medycyna oparta na projekcie

Jak dowodzi artykuł z fachowego medycznego czasopisma, w biologii nic nie ma sensu poza projektem.

Drzewo ewolucyjne ścięte!

Panie i Panowie, to już oficjalne: wielkie uniwersalne drzewo filogenetyczne, drzewo definiujące pokrewieństwa wszystkich organizmów, idzie na podpałkę. Zwaliło się łamane sprzecznościami i niekonsekwencjami, ścięte bezwzględną piłą negatywnej argumentacji. I pomyśleć, że wmawiano nam, że jego istnienie jest dowiedzione równie dobrze, jak teoria grawitacji. Ogłoszenia tej nowiny podjął się "New Scientist".

Czego nie wiedzą geny (cz. 2)

W pierwszej części mowa była o degradowaniu statusu genów jako jedynej jednostki dziedziczności. [1] W drugiej zajmiemy się opowieścią "czego nie wiedzą geny", opowieścią snutą przez „evo-devo”.

Eksplozja kambryjska bardziej wybuchowa

Eksplozja kambryjska, lub biologiczny Big Bang, to określenie nagłego - w skali geologicznej – pojawienia się w zapisie kopalnym całej gamy nowych strukturalnych planów budowy ciała tkankowców, czyli zwierząt. Wśród ewolucjonistów istnieją dwie wzajemnie sprzeczne interpretacje tego zjawiska: jedni twierdzą, że eksplozja kambryjska to iluzja wynikła z nagłej zmiany sposobu zachowania skamielin, drudzy, że eksplozja kambryjska to realne wydarzenie w historii życia, a nie tylko artefakt kopalnego zapisu. Niedawny artykuł opublikowany w „Current Biology” wzmacnia tę drugą interpretację.

Ścinanie ewolucyjnego drzewa (cz. 2)

W pierwszej części mowa była o porównywaniu molekularnych sekwencji mających pomóc ustalić wspólnotę pochodzenia “u pnia” drzewa filogenetycznego, czyli w okolicach ostatniego uniwersalnego przodka wszystkich form żywych. Próby te – jak dotąd – skończyły się spektakularną klapą, klapą tak wyraźną, że nawet darwiniści przebąkują, że opisywanie historii życia jako rozgałęziającego się ewolucyjnego drzewa nie jest właściwym ujęciem. A jak sprawa wygląda “wyżej”, na poziomie “korony” owego filogenetycznego drzewa? Otóż nie lepiej.

Uczyć kreacjonizmu w szkołach? No problem

Dobra nowina z ojczyzny Darwina: Prawie jedna trzecia brytyjskich nauczycieli nauk przyrodniczych nie ma nic przeciwko uczeniu kreacjonizmu, jako naukowej alternatywy dla ewolucji.

Contained Collections:

W bieżącym folderze brak elementów.